У сувязі з вынясеннем судамі прысудаў па крымінальных справах, звязаных з абвінавачваннем удзельнікаў пратэстных акцый і іншых асоб па палітычных матывах ва ўжыванні гвалту ў дачыненні да супрацоўнікаў міліцыі, супрацівам з ужываннем гвалту ў дачыненні да супрацоўніка МУС, іншых службовых асоб, якія выконваюць службовыя абавязкі (арт. 363, 364, 366 КК), у дачыненні да:
Міхаіла Зубкова, які асуджаны да трох гадоў абмежавання волі ў папраўчай установе па арт. 364 КК за гвалт у дачыненні да супрацоўніка органаў унутраных спраў у адказ на дзеянні па гвалтоўным разгоне мірных акцый пратэсту; у выніку дзеянняў абвінавачанага істотнай шкоды здароўю нанесена не было;
Паўла Лінкевіча, які асуджаны да сямі гадоў пазбаўлення волі ў папраўчай калоніі па ч. 2 арт. 147 КК за неасцярожны наезд пры руху заднім ходам на аўтамабілі, ратуючыся ад адвольнага затрымання, на нагу супрацоўніка органаў унутраных спраў;
Яшчэ раз пацвярджаючы сваю пазіцыю, выкладзеную ў сумеснай заяве праваабарончых арганізацый ад 16 студзеня 2021 года, мы адзначаем наступнае:
Мірныя сходы грамадзян павінны знаходзіцца пад абаронай дзяржавы, і міліцыя не павінна прадпрымаць дзеянні па гвалтоўным іх спыненні, нават калі яны адбываюцца ў парушэнне працэдур іх арганізацыі і правядзення. Гвалтоўнае спыненне сходаў і прымяненне фізічнай сілы, а тым больш спецыяльных сродкаў і зброі да пратэстоўцаў, павінна ажыццяўляцца толькі як крайняя мера, у выпадках, калі паводзіны ўдзельнікаў сходу носіць гвалтоўны характар, што ўяўляе рэальную пагрозу нацыянальнай і грамадскай бяспецы, жыццю і здароўю грамадзян.
Непрапарцыйна жорсткія дзеянні міліцыі, накіраваныя на спыненне мірных сходаў, нельга разглядаць як законную дзейнасць па абароне і ахове грамадскага парадку, а ў выпадках прычынення ў дачыненні да прадстаўнікоў МУС справакаванага імі ж гвалту “у адказ” з боку пратэстоўцаў, дадзеныя дзеянні неабходна разглядаць зыходзячы з цяжару нанесенай шкоды здароўю і намеру на прычыненне такой шкоды, а таксама як абарону ад відавочна неправамерных дзеянняў супрацоўнікаў праваахоўных органаў, якія дзейнічалі па незаконным загадзе (неабходная абарона, крайняя неабходнасць).
Паводле Кіраўніцтва па вызначэнні паняцця “палітычны вязень”, гвалт, які быў справакавана зыходным непрапарцыйным выкарыстаннем фізічнай сілы, спецсродкаў, і калі ў дзеяннях абвінавачанага адсутнічаў намер на нанясенне несімвалічнай матэрыяльнай шкоды або шкоды каму-небудзь, не перашкаджае разглядаць гэтых асоб у якасці палітычных зняволеных.
Акрамя таго, адзначаем, што пры наяўнасці палітычных матываў уладамі ўжываецца пазбаўленне волі ў парушэнне права на справядлівае судовае разбіральніцтва, іншых правоў і свабод, гарантаваных Міжнародным пактам аб грамадзянскіх і палітычных правах, выбарча ў параўнанні з іншымі асобамі.
Так, у закрытым судовым пасяджэнні ў адсутнасць працэсуальных падстаў для гэтага асуджаныя па артыкуле 218 КК (Наўмыснае знішчэнне маёмасці): Захар Таразевіч да сямі гадоў і 6 месяцаў пазбаўлення волі; Антон Лысаў да дзесяці гадоў пазбаўлення волі па абвінавачванні ў падпале аўтамабіля старшыні Дзяржаўнага камітэта судовых экспертыз. Парушэнне працэсуальных гарантый істотна і незаменна зніжае ўзровень даверу да высноў суда, пакладзеным у аснову абвінаваўчага прысуду.
Працягласць або ўмовы пазбаўлення волі па прысудах, вынесеных у дачыненні да ўдзельнікаў пратэсных сходаў, відавочна непрапарцыйныя (неадэкватныя) правапарушэнню, па якім гэтыя асобы былі прызнаныя вінаватымі.
Усе гэтыя абставіны даюць падставы сцвярджаць, што пераслед названых асоб носіць палітычна матываваны характар, а самі асобы з’яўляюцца палітычнымі зняволенымі.
Зыходзячы з гэтага і кіруючыся п. 3.2 (a, b, C, d) Кіраўніцтва па вызначэнні паняцця “палітычны зняволены”, мы прызнаем палітвязнямі Міхаіла Зубкова, Паўла Лінкевіча, Захара Таразевіча, Антона Лысава і патрабуем:
- неадкладнага перагляду прынятых у іх дачыненні судовых рашэнняў пры выкананні права на справядлівае судовае разбіральніцтва і ліквідацыі названых фактараў, а таксама вызвалення іх з прымяненнем іншых мер, якія забяспечваюць яўку ў суд;
- вызвалення ўсіх палітычных зняволеных.
Праваабарончы цэнтр “Вясна”;
Прававая ініцыятыва;
Офіс па правах людзей з інваліднасцю;
Беларускі ПЭН.